Freud haklı.

Tıpkı sarhoşken söylenen sözlerin ayıkken düşünülmüş olması gibi, öfkeliyken ağızdan çıkanlar önceden sakin kafayla düşünülmüş oluyor.

Bu nedenle tıpkı “sarhoştum” gibi “çok öfkeliydim, kusura bakma” da çok masumca bir mazeret değil.

Sen bunu düşünmüştün. Sadece açığa çıkarmayacak kadar kontrollüydün. Öfkelenince kapı açıldı ve içerdekiler dışarı çıktı.

Peki özellikle sevdiğimiz insanlara karşı öfkeliyken kötü söz söylememenin bir yolu var mı?

Bunun panzehiri, takdir etmek ve saygı duymak. Hastalık bulaşmadan önce yapılması gereken aşılar gibi, öfke anında aşağılamalardan uzak durabilmek için, öncesinde yatırımı “takdir”e yapmak gerekiyor.

Olumlu davranışları takdir etme fırsatlarını kaçırmazsak tartışma düzeyi ne derece yüksek olursa olsun aşağılama veya hakaret akla gelmiyor.